Qigong, een chinese geneeswijze

Op zaterdag 15 april werd er een Qigong workshop voor artsen, fysiotherapeuten en andere paramedici in het gebouw van de Vereniging van Medici gehouden door een internationaal bekende Qigong meester Xiao Yande, die nu op bezoek is in SurinameQigong is een eeuwenoude gezondheid bevorderende en genezende beoefening middels ademhaling en beweging.

Qigong betekent je tijd inzetten om de techniek te beheersen; is een leerproces.

Dhr. Xiao hield zijn betoog in het Manderijn, welke vertaald werd door drs. Jeffrey Lau. Hij ging in zijn inleiding eerst diepgaand in over CHI (te vergelijken met PRÁNA).

Chi is een veelomvattend begrip en houdt in:

  1. Natuurlijke energie/kracht, dus die al in de natuur aanwezig is en die eenieder al vanaf de geboorte meekrijgt. Wij zijn als mens onlosmakelijk verbonden met de natuur. Chi wordt overgedragen van de ene op de andere generatie. Het circuleert bewust of onbewust in je lichaam tot je dood.
  2. Levenskracht
  3. Energie

In de natuurkunde wordt het gezien als iets heel kleins dat deel uitmaakt van alle levende wezens.

Chi moet steeds gevoed worden, anders gaat het achteruit en we gaan uiteindelijk dood. Het lichaam heeft ademhalingsoefeningen en voedingsbronnen nodig om chi te ontwikkelen en te onderhouden. Bij de allereerste ademhaling na de geboorte beginnen we al onze energie op te bouwen. Chi neemt niet steeds toe. Naarmate we ouder worden, zonder dat we ziek zijn, neemt het af tot een leeftijd van maximaal 120 jaar. Bij ziekte neemt chi af tot we dood gaan. Dus om gezond te blijven moet je ervoor zorgen dat chi gewaarborgd wordt.

Wat doet Chi?

  • houdt het lichaam op een bepaalde temperatuur
  • zorgt voor beweging (peristaltiek, circulatie)
  • zorgt voor balans in het lichaam
  • zorgt voor voeding voor het lichaam.

Chi kan verstoord raken door:

  1. Externe faktoren: klimaat, dus door TE warm en TE koud weer kunnen ziekten ontstaan.
  2. Stress, angst, piekeren; beheersen van de ademhaling kan helpen om chi te behouden in dergelijke situaties.
  3. Ongelukken

De verschillende behandelmethoden

De Chinese geneeskunst gaat uit van een holistische benadering, dus je moet de patient vanuit verschillende invalshoeken benaderen. De diagnose wordt gesteld middels alle zintuigen van de behandelaar w.o ook het voelen van de pols. Als je in balans bent, dan ben je gezond.

De behandelmethoden, die als doel hebben om de processen in het lichaam te verbeteren, zijn:

– Accupunctuur dmv naalden

– Pillen en injecties

– Accupressure: drukken op bepaalde punten

– Qigong

 

Qigong

Hierbij moet de patient ZELF aktief aan de slag; door elke dag te oefenen zichzelf genezen via signalen vanuit de hersenen; dus meer ZELFBEWUSTWORDING is nodig van de patient. Het bijzondere van Qigong is dat het de krachtswil teruggeeft aan de patient.

Drie aandachtspunten bij de beoefening van Qigong:

  1. Herstellen van het denken van de persoon: een positieve denkwijze creeren en het verdringen van een negatieve denkwijze.
  2. Ademhalingsoefeningen: verbeteren het metabolisme en de circulatie
  3. Juiste bewegingen

Dus na het beoefenen van al deze drie verbeter je de stroom van energie en heb je al voldoende chi en kom je in balans. Je hebt een sterkere krachtswil, je voelt je energieker, vrolijker en je kunt meer doen gedurende de dag.

Voor het BEHOUDEN van de gezondheid moet je wel regelmatig oefenen en wel 1 tot 2 keer per dag 45 minuten; en voor het GENEZEN 6 uren per dag. Bij chronische aandoeningen moet je 100 dagen lang 6 uren per dag oefenen.

Zie ook onderstaande video voor de oefeningen.

https://m.youtube.com/watch?v=n0mITKt21_8

.

                                                                                                            OHM

Pakistaanse student door woedende menigte gelyncht om godslastering

Godslastering wordt in Pakistan als zo’n ernstige misdaad beschouwd dat zelfs een ongegronde beschuldiging je het leven kan kosten. Dat bleek donderdag weer, toen een student door een woedende meute werd gelyncht omdat hij blasfemische teksten op Facebook zou hebben geplaatst.

Mashal Khan, een 23-jarige student massacommunicatie en journalistiek aan de Abdul Wali Khan Universiteit in Mardan, die zich online presenteerde als De Humanist, werd volgens de politie voor de studentenflats op het terrein van de universiteit in zijn hoofd geschoten en afgetuigd. Hij overleed ter plekke. 

De politie was op de campus met een man of twintig aanwezig vanwege blasfemiebeschuldigingen aan het adres van Khan, maar greep niet in. Volgens de politie en het bestuur van de universiteit was het aantal aanvallers te groot. Ooggetuigen schatten de menigte op enkele honderden mensen. De conciërge van de studentenhostels sprak over drie- tot vierduizend mensen. 

Op online verspreide filmpjes is te zien hoe Khans levenloze, bebloede lichaam temidden van een menigte van honderden studenten met planken, stokken en stenen wordt bewerkt. Iemand trekt hem daarna zijn kleren uit. Volgens de politie werd daarna geprobeerd zijn lichaam in brand te steken.

We konden hem nergens vinden, maar een politieagent heeft zijn nummer voor ons getraceerd

–Ooggetuige op sociale media

Khan was niet het eerste slachtoffer van de meute. Eerder hadden ze een student met de naam Abdullah gepakt. Ze lieten hem koranverzen reciteren om te bewijzen dat hij een goed moslim was maar sloegen hem daarna in elkaar. Toen de politie hem zwaargewond ontzette ging de meute, onder wie leden van de studentenvereniging van de universiteit, op zoek naar Khan. 

Op sociale media spreken anonieme betrokkenen tevredenheid uit over de lynchpartij. ‘Goed werk’, aldus de apps. ‘Hij verborg zich in de universiteit. We  konden hem nergens vinden, maar een politie-agent heeft zijn nummer voor ons getraceerd. Zo hebben we hem in het hostel kunnen vinden.’ 

De politie pakte vanwege de moordpartij enkele tientallen studenten op. De campus van de universiteit werd tot nader order gesloten. De slaaphostels werden ontruimd op verdere geweldsuitbarstingen te voorkomen.

Geen bewijs

Ik heb hem over de islam nooit iets controversieels horen zeggen

–Leraar van Khan

De aanleiding van de lynchpartij is onduidelijk. Blasfemie is in Pakistan een ernstige misdaad die met de dood kan worden bestraft. Volgens sommige bronnen zouden Khan en zijn medestudent Abdullah online propaganda hebben bedreven voor de Ahmaddiya, een volgens orthodoxe soennieten ketterse islamitische stroming. Daar is op Khan’s accounts niets van terug te vinden. Er waren ook geen aanklachten tegen Khan, aldus de politie. 

Mashal Khan was volgens een van zijn docenten een bevlogen en kritisch ingestelde student. ‘Hij was briljant en nieuwsgierig en klaagde voortdurend over het politieke bestel van het land. Maar ik heb hem over de islam nooit iets controversieels horen zeggen’, zei de leraar tegen Reuters. 

Khan was gewoon een humanistische student die zich op sociale media uitsprak voor verdraagzaamheid, zegt Fauzia Ilyas van de Atheist and Agnostic Alliance Pakistan (AAAP). ‘Op zijn pagina is niks onoirbaars te vinden. Helaas is het in Pakistan heel makkelijk om iemand te beschuldigen van blasfemie. Of het nu om vrijdenkers gaat of om andere minderheden, er staat altijd gepeupel klaar om iemand zonder reden en zonder proces af te slachten.’

Campagne

In Pakistan is sinds begin dit jaar een grote campagne gaande tegen zogenaamd blasfemische uitingen op sociale media. De campagne is begonnen door extremistische moslimgroeperingen maar wordt inmiddels gesteund door de Pakistaanse regering, die bedrijven als Facebook en Twitter heeft opgeroepen mee te werken aan de opsporing en vervolging van online activisten in binnen- en buitenland. Inmiddels zijn tientallen activisten en bloggers opgepakt. 

De blasfemie-‘crackdown’, die is gesanctioneerd door een hoge rechter, is volgens critici vooral een verkapte poging van het Pakistaanse leger en de veiligheidsdiensten om kritiek op mensenrechtenschendingen, onder meer in de onrustige zuidelijke provincie Baluchistan, aan banden te leggen.

Onbegrijpelijk dat Facebook hieraan meewerkt, als platform gewijd aan de vrijheid van meningsuiting

–Fauzia Ilyas, Atheist and Agnostic Alliance Pakistan

Vijf online activisten die begin januari verdwenen werden tijdens hun afwezigheid ook van blasfemie beschuldigd. Vier van hen doken na drie weken weer op. Een van hen, de in Rotterdam wonende Ahmad Waqass Goraya, zei dat hij door veiligheidsdiensten was vastgehouden en gemarteld. 

Kritische en seculiere Facebookpagina’s zijn al vrijwel allemaal uit de lucht gehaald, zegt Ilyas. ‘Onbegrijpelijk dat Facebook hieraan meewerkt, want dat is toch een platform dat gewijd moet zijn aan de vrijheid van meningsuiting.’ Ilyas maakt zich gezien het lot van Mashal Khan grote zorgen over de gedetineerde activisten, onder wie de vrijdenkers Ayaz Nizami en Rana Nouman. 

De Nederlandse mensenrechtenambassadeur Kees van Baar was afgelopen week in Pakistan om zijn zorgen uit te spreken over de vervolging van kritische activisten. ‘Hij heeft ook aangekaart dat valse beschuldigingen van blasfemie en beknotting van vrijheid van meningsuiting tot ernstige schendingen van de mensenrechten leiden’, aldus een woordvoerder van Buitenlandse Zaken.

Bron: http://www.volkskrant.nl/media/pakistaanse-student-door-woedende-menigte-gelyncht-om-godslastering~a4487233/

ERASMUS ONCOLOOG MAG GEEN KURKUMA TESTEN VAN FARMACEUTISCHE INDUSTRIE

Oncoloog Casper van Eijck, die onder meer Steve Jobs en Sonia Gandhi behandelde, is in Nederland de enige hoogleraar chirurgie met het aandachtsgebied pancreaskanker en ziet mogelijkheden met de inzet van kurkuma, maar hij wordt tegengewerkt. De praktijken van de farmaceutische industrie noemt hij ronduit ongezond. Knarsetandend moet hij vaststellen dat hij vanwege de macht van Big Pharma geen kurkuma bij alvleesklierpatiënten mag inzetten maar wel chemo terwijl het geelwortelpoeder effectiever is.

De werking van de farmaceutische industrie bij kankerbehandelingen

Van Eijck legt uit dat medische ontwikkelingen voor het grootste gedeelte worden geleid door de farmaceutische industrie. Dat vindt hij een groot minpunt, ‘want je wordt gedwongen door de industrie dingen te doen waar je niet achter staat’. Zoals bijvoorbeeld chemotherapie geven, terwijl dat nauwelijks effect heeft.

“Het laboratorium van een ziekenhuis heeft per jaar één tot twee miljoen euro aan inkomsten nodig vanuit de farmaceutische industrie,” gaat Van Eijck verder. “Dat betekent dat je dingen voor ze moet testen waar je als dokter niets aan hebt, en je patiënten ook niet. We doen dat toch, om de boel draaiende te houden. Maar in mijn optiek is dat ongezond.”

Bij alvleesklierkanker werkt kurkuma effectiever dan chemotherapie. Maar waarom geven wij niet die kurkuma, maar wel chemo?’

‘Vanwege de industrie natuurlijk! Zegt Dr. Eijck. “Ik heb met een inmiddels overleden patiënt literatuurstudie gedaan naar al gedocumenteerde alternatieven. En er is gewoon medische literatuur over de aangetoonde werking van kurkuma. Die informatie stuur ik nu ook aan mijn patiënten.”

Volgens de oncoloog werkt elke dag kurkuma door de bami doen net zo goed tegen kankercellen als chemotherapie. “En spruitjes zijn een goede groente voor patiënten met alvleesklierkanker,” zegt hij. “Je mag best weten dat ik heel terughoudend ben in het adviseren van chemotherapie.”

Hoe kun je Kurkuma zo effectief mogelijk inzetten?

In India bestaat er al eeuwenlang een zeer helend recept met kurkuma, genaamd ‘gouden melk’. Gouden melk is een eeuwenoud Ayurvedisch drankje om in de avond te drinken en bevat buitengewoon helende eigenschappen voor het lichaam.

Bron: http://leefbewust.nu/erasmus-oncoloog-mag-geen-kurkuma-testen-farmaceutische-industrie/

“Onze baby weegt zeventien kilo, maar dat is niet onze schuld”

Cháhat Kumar is slechts acht maanden oud en toch weegt ze al zeventien kilo. Normaal bereikt een kind dat gewicht pas op vierjarige leeftijd. Haar ouders uit India zitten met de handen in het haar. “Dit is niet onze fout, God heeft haar die aandoening gegeven”, klinkt het.

De baby begon pas na vier maanden serieus bij te komen. “Toen ze geboren werd, was ze compleet normaal”, vertelt haar vader Suraj Kumár. “Maar nu neemt haar gewicht elke dag toe.”

De ouders maken zich dan ook ernstig zorgen. Waar die ongezonde appetijt vandaan komt, ze hebben er geen flauw idee van. “Ons eerste kind -een zoon- is gestorven bij de bevalling”, aldus moeder Reená (21). “En dan kwam Cháhat. Ze eet vier keer zoveel als een ander kind van haar leeftijd. Ze blijft zich maar volproppen. En als we haar niets geven, begint ze te huilen.”

“Kunnen haar niet optillen”
“Ze weent ook omdat ze naar buiten wil, maar met haar gewicht is dat niet evident. We kunnen haar niet optillen, dus nemen we haar enkel mee naar plekjes in de buurt.”

Volgens sommige mensen zijn de ouders zelf verantwoordelijk voor het probleem, maar met die kritiek kunnen ze niet leven. “Het is niet onze schuld”, beweert Suraj. “God heeft haar die aandoening gegeven, daar kunnen wij niets aan doen. Als anderen met haar lachen omdat ze zo dik is, geeft me dat altijd een slecht gevoel.”

Te harde huid
Gezondheidsproblemen konden uiteraard niet uitblijven: Cháhat ondervindt nu al de nodige moeite met ademhalen en in slaap raken. “Dokters willen graag een bloedstaal nemen om te zien wat er aan de hand is, maar daar is haar huid te hard voor. Dat is dus nog eens een bijkomend probleem.”

“We hebben het verschillende keren geprobeerd, maar er zit te veel vet”, bevestigt arts Vásudev Sharmá. “Dit is de eerste keer dat ik het gewicht van een baby zo omhoog zie schieten.” Sharmá gaf de raad om naar een specialist in het ziekenhuis van Amritsar te gaan, maar daar heeft de familie niet de financiële middelen voor.

“Er moet iets gebeuren”
Toch zal er iets moeten gebeuren, benadrukt Sharmá. “We moeten haar gewicht weer onder controle krijgen. Ze moet dus minder eten, op dit moment speelt ze de hoeveelheid van een tienjarige naar binnen.”

Ondanks alle tegenslag hoopt Reená op een mooie toekomst voor haar dochter. “We willen dat ze gewoon kan spelen zoals andere kinderen. Meer vragen we niet.”

Uit HLN.be

CURACAO NORTH SEA JAZZ 2017 ALSNOG GEANNULEERD

Het Curaçao North Sea Jazz Festival zal in 2017 alsnog niet plaatsvinden. Dat hebben Fundashon Bon Intenshon en Mojo Concerts met pijn in hun hart moeten besluiten. Na een hernieuwde poging om een volwaardig programma voor elkaar te krijgen, waarbij kosten noch moeite zijn gespaard, bleken er uiteindelijk geen hoofdacts beschikbaar in het festivalweekend. Eind vorig jaar besloten FBI en Mojo om dezelfde reden het festival voor 2017 te schrappen. Kort daarna werd, in samenwerking met een aantal lokale stakeholders, overeengekomen toch nog een poging te ondernemen. De organisatie heeft sindsdien achter de schermen alles op alles gezet, maar helaas zonder het gewenste resultaat.


Bij het afwegen van zowel private als publieke belangen streeft Fundashon Bon Intenshon naar een consistente langetermijnvisie van entertainment op internationaal topniveau. Binnen dit kader is het onvermijdelijk dat er, ingeval van een beperkt aanbod van acts, gekozen wordt voor afstel van het festival. Het imago van het populair evenement dient zowel voor Curacao als daarbuiten gewaarborgd te blijven. Na alle mogelijkheden te hebben overwogen zit er, mede gelet op de geringe bijdrage uit gemeenschapsgelden, voor de organisatie niets anders op dan dit jaar een pas op de plaats te maken en zich voluit te richten op de editie van 2018.
De Curacao Tourism Board die zich beijvert om via deze festivals toerisme naar Curacao te bevorderen doet veel pogingen deze voort te laten gaan. Vele touroperators en hotels hebben reserveringen gehad voor de periode eind augustus begin spetember, hetgeen nu een inkomsten derving betekent voor de sector en voor de economie van het Eiland Curacao.
Ook Surinaamse travel agents hadden al plannen in voorbereiding om met Surinamers ernaar toe te gaan aangezien het in het vakantie seizoen valt.   

Amsterdam krijgt openbaar vervoer met e-scooters

Amsterdam- Maarten Poot (r) en Quinten Selhorst (aan het stuur) rijden op de amsterdamse grachten met e-scooter sharing. bij repo. foto raymond rutting / de volkskrant

Vijftig jaar nadat de gemeenteraad de eerste voorstellen afschoot, krijgt Amsterdam alsnog een ‘wittefietsenplan’, een vorm van gratis openbaar vervoer met rijwielen. Het initiatief wijkt wel op twee cruciale punten af met de plannen van de provo’s toen. De fietsen zijn vervangen door elekrische scooters en voor een ritje moet worden betaald.

De startup Felyx wil in juli beginnen met tweehonderd e-scooters in het centrum, dat voor de groep potentiële klanten is opgerekt tot en met de Zuidas, Amsterdams financiële centrum. Gebruikers checken met een app op hun smartphone of er in de buurt een scooter vrij is en reserveren die.

Een ritje kost 30 eurocent per minuut. De scooter kan op de bestemming worden achtergelaten. Er zijn geen stallingen of laadpalen. Als de accu nog maar 20 procent is geladen, geeft de scooter een seintje. Dan rijdt er een busje langs om de accu om te wisselen.

Geinspireerd door Car2Go

Dit concept past in deze tijd

De bedenkers van Felyx hebben zich laten inspireren door Car2Go, waarbij de gebruiker een auto met een app huurt en afrekent. Felyx lost het laatste probleem op dat aan Car2Go kleeft: de scooter heeft geen parkeerplek nodig.

‘Dit concept past in deze tijd’, zegt Maarten Poot (29) van Felyx. ‘De binnensteden zijn onbereikbaar en Amsterdam wil in 2025 de uitstoot van stikstofdioxide naar nul terugbrengen.’

Behalve dat de geesten rijp zijn, is ook de techniek klaar. ‘Iedereen heeft een smartphone en dankzij het internet of things kunnen alle objecten met het internet worden verbonden.’ Misbruik en wangedrag worden afgestraft met boetes van 500 euro én met gps.

Zeven ton opgehaald

Amsterdam is niet de eerste stad met een ‘witte scooter’

Medebedenker Quinten Selhorst (29): ‘Je kunt je scooter niet achterlaten buiten de zone, want je kunt dan niet uitchecken: de teller blijft dus lopen.’ Het bedrijf hanteert een ’two-strikes-beleid’: twee overtredingen en de klant kan vertrekken.

Een ontwikkeling die roet in het eten kan gooien, is de verplichting om een helm te dragen. Amsterdam wil die met ingang van 2018 invoeren. ‘Als dat gebeurt gaan we de scooters uitrusten met een helm die je met de app uit de buddyseat haalt’, aldus Poot.

Felyx heeft al zeven ton opgehaald en honderd scooters besteld. Het bedrijf zoekt voor de overige honderd particulieren die voor 5.000 euro een scooter kunnen ‘adopteren’. Amsterdam is niet de eerste stad met een ‘witte scooter’. In 2012 begon in San Francisco de dienst Scoot met twintig scooters. Vorig jaar telde de vloot 400 e-scooters. Barcelona en Parijs en de Chinese stad Hangzhou volgden het voorbeeld.

Bron: http://www.volkskrant.nl/binnenland/amsterdam-krijgt-openbaar-vervoer-met-e-scooters~a4485839/

Minister India: speciale yogahouding kan kanker genezen

Speciale yogahoudingen of asana’s kunnen kanker genezen. Volgend jaar, als de medische onderzoeken voltooid zijn, zal het bewijs daarvoor rond zijn, aldus de Indiase minister voor alternatieve geneeskunde.
Een instituut in Bangalore voert het onderzoek uit naar de asana’s die kanker lijken te voorkomen of genezen, zegt minister Shripad Yasso Naik. Hij zegt dat het instituut, Swami Vivekananda Yoga Anusandhana Samsthana, de bewering al heeft ‘bewezen’, en dat kankerpatiënten volgend jaar over deze speciale techniek te horen krijgen, als het onderzoek door zijn ministerie geverifieerd is.
De voorzitter van het instituut, Nagendra, heeft in eerdere verklaringen al gezegd dat een techniek, die hij ‘cyclische meditatie’ noemt en waarin asana’s en meditatie worden geïntegreerd, voor de behandeling van ernstige ziekten gebruikt kan worden.

Bron: http://www.medischdossier.org/archief/jaargang_18/nummer_5/nieuwsbericht_1095/minister-india-speciale-yogahouding-kan-kanker-genezen.html

Moslimvrouwen in India eisen strengere echtscheidingsregels

Moslimvrouwen wachten in het Indiase Ahmedabad op het begin van een massale huwelijksceremonie, waar 65 koppels aan meedoen.

In India scheiden moslimmannen door drie keer talaq te zeggen. Vrouwen eisen dat daar een eind aan komt.

Eén telefoontje zette het leven van Shama Parvenu (31) op zijn kop. Haar man belde met de boodschap dat hij van haar scheidde. Het enige wat hij hoefde te doen was het woord talaq (‘scheiding’) drie keer herhalen.

Zo belandde Shama drie jaar geleden in één klap met haar vier dochters op straat. “Ik heb hem sindsdien niet meer gezien of gesproken”, vertelt ze in een gehuurde eenkamer-woning in het zuiden van New Delhi.

Haar drie oudste dochters gaan naar school. Het jongste meisje, nu drie jaar, zit in een hoek van de kamer met metalen borden en kopjes te spelen. “Zij was de reden dat mijn man wilde scheiden”, zegt Shama. “Alweer een meisje, en ook nog gehandicapt.” Het meisje heeft een hazelip, waaraan ze inmiddels is geopereerd. “Mijn schoonmoeder drong er bij mijn man op aan dat hij beter een ander kon trouwen.”

Driemaal talaq

De manier waarop Shama’s man van haar scheidde wordt ‘driemaal talaq’ genoemd en is in India legaal voor moslims, die met ruim 170 miljoen gelovigen een grote religieuze minderheid vormen. Het is een traditionele praktijk die niet meer is toegestaan in moslimlanden als Indonesië en Pakistan, en ook in India is inmiddels een vurige discussie gaande over een verbod. Indiase moslims die de traditionele scheiding verdedigen, waaronder de invloedrijke belangenorganisatie All India Muslim Personal Law Board (AIMPLB), beroepen zich op het recht op godsdienstvrijheid.

Er zijn geen officiële statistieken, maar Shama is bij lange na niet de enige. Bhartiya Muslim Mahila Andolan (BMMA), een organisatie voor moslima’s, hield in 2013 een enquête onder 4710 vrouwen. Van hen waren er 525 gescheiden, van wie 349 met driemaal talaq. Dat gebeurde soms mondeling, maar vaak ook per brief, telefoon of sms. Ruim 90 procent van de vrouwen gaf aan tegen de praktijk te zijn. Een daaropvolgende petitie leverde 50.000 handtekeningen op, ook van mannen.

Verbod

De petitie van BMMA en daaropvolgende petities van individuele gescheiden vrouwen bereikten vorig jaar het Hooggerechtshof, dat komende maand alle argumenten voor en tegen driemaal talaq weegt. De overheid pleit voor een verbod. “We mogen niet toestaan dat de levens van moslimvrouwen worden verwoest door driemaal talaq”, zei premier Narendra Modi in oktober.

De AIMPLB reageerde achterdochtig. Modi’s partij BJP staat bekend als hindoe-nationalistisch, en met zijn standpunt zou hij de rechten van moslims niet respecteren.

Maar Zakia Soman, de oprichtster van vrouwenrechtenorganisatie BMMA, verwelkomt de steun van Modi. “We zijn moslims, maar ook Indiase burgers. Driemaal talaq is niet in lijn met ons grondrecht op gelijke behandeling als vrouw.”

De traditie bepaalt dat alleen mannen het recht hebben driemaal talaq uit te spreken. Volgens Soman is de praktijk het gevolg van een ‘conservatieve, patriarchale’ lezing van de Koran.

Zij pleit voor hervorming van het familierecht voor moslims in India op basis van een meer vrouwvriendelijke interpretatie. “Volgens de Koran moeten er tenminste 90 dagen zitten tussen de eerste en definitieve talaq. Er moeten pogingen worden gedaan het huwelijk te redden. En als scheiden dan toch onvermijdelijk is, dan moet het eerlijk en rechtvaardig gebeuren.”

Intussen hoopt Shama dat ze haar man voor de rechter kan slepen. Ze twijfelt, omdat hij heeft gedreigd haar wat aan te doen als ze de scheiding zou aanvechten. “Ik wil de scheiding ook niet meer ongedaan maken, maar financieel moet hij bijdragen.” De behandeling van de hazelip van haar jongste dochter heeft inmiddels zo’n 1400 euro gekost, geld dat ze leende bij familieleden.

Voor haar levensonderhoud doet ze naaiwerk vanuit huis, tussen de zorg voor haar dochters door. “Ik wil waar ik recht op heb”, zegt ze. “Geld voor de opvoeding van mijn dochters.”

Elke religie kent eigen familierecht

India werd na de onafhankelijkheid in 1947 een seculiere republiek. De meeste wetten gelden voor iedereen, maar het familierecht mag door elke religieuze gemeenschap verschillend worden ingevuld. Het familierecht voor hindoes werd in de loop der jaren schriftelijk vastgelegd in wetten als de Hindu Huwelijkswet.

Deze wetten zijn later aangepast, waardoor vrouwen nu bijvoorbeeld recht hebben op een gelijk erfdeel. Ook is het tegenwoordig illegaal om een bruidschat van vrouwen te eisen. Maar voor moslims staat alleen in de wet dat voor het familierecht de sharia geldt. De exacte invulling gebeurt door religieuze leiders en de staat mag zich er niet mee bemoeien. Hierdoor wordt in de praktijk niet alleen driemaal talaq geaccepteerd, maar ook andere dingen die volgens de hindoewetten niet mogen, zoals kindhuwelijken en polygamie.

Bron: https://www.trouw.nl/religie-en-filosofie/moslimvrouwen-in-india-eisen-strengere-echtscheidingsregels~a24ff7fe/

Elkaars naam weten stimuleert samenwerken

Een Chinees experiment onder 154 studenten, uitgevoerd door de Northwestern Polytechnical University van Xi’an, heeft aangetoond dat het weten van elkaars naam kan bijdragen aan samenwerking.

Bij het experiment ging men uit van het bekende ‘gevangenendilemma’: twee criminelen die samen schuldig zijn aan een vergrijp worden in aparte cellen gezet. De politie vertelt beide gevangenen dat als hij tegen de ander getuigt, een verminderde straf de beloning is. Als ze elkaar niet verlinken, worden ze allebei vrijgelaten. In andere woorden: samenwerking zou in dit geval voor beiden de beste oplossing zijn. Maar vertrouwen hebben in de ander brengt een groot risico met zich mee: het kan betekenen dat jij alleen opdraait voor het misdrijf. Een duivels dilemma dus.

Men legde de studenten, die allemaal op dezelfde school hadden gezeten, eenzelfde soort dilemma voor, maar in plaats van vrijlating of strafvermindering werd hier een financiële beloning in het vooruitzicht gesteld. Bovendien gaf men de studenten de mogelijkheid elkaar bij wijze van straf geld afhandig te maken.

De conclusie van het experiment was dat als een studentenkoppel elkaars naam niet kende, er 25 procent minder werd samengewerkt. Kenden ze elkaar wel bij naam, dan werd er in 50 tot 75 procent van de gevallen samengewerkt. Ook bleek dat, bij het spelen van meerdere rondes, de anonieme koppels elkaar steeds vaker straften, terwijl de studenten die elkaar kenden het vaker wilden bijleggen, ook als men elkaar aanvankelijk had verraden.

De resultaten komen overeen met andere onderzoeken, waaruit bleek dat mensen vaker tot wreedheden ten opzichte van anderen in staat zijn als er sprake is van anonimiteit. De onderzoekers willen in een volgend experiment uitzoeken of de resultaten hetzelfde zijn met spelers die elkaar niet kennen, maar wel elkaars naam weten doordat ze vlak voor het spel aan elkaar zijn voorgesteld. Men wil zo onder andere meer inzicht krijgen in hoe men bij online samenwerking tussen mensen die elkaar nog nooit hebben ontmoet de slagingskans kan vergroten.

Bron: http://theoptimist.nl/elkaars-naam-weten-stimuleert-samenwerken/

Van snel eten word je echt niet dik

Goed nieuws voor iedereen die van zijn tafelgenoten te horen krijgt dat je niet zo snel moet eten. Achter elkaar inhaleren wat op je bord ligt is misschien niet gezellig, maar dik word je ook niet van. 

Wat 300.000 Nederlandstalige plekken op internet of drie miljoen Engelstalige er ook van zeggen.

Onderzoekster Diana Thomas van de Amerikaanse militaire academie West Point heeft het nagemeten, vertelde ze onlangs op de jaarvergadering van de Amerikaanse wetenschapsvereniging AAAS in Boston. En daarmee is wat haar betreft weer een van de vele, door iedereen geloofde verhalen over eten en dik zijn, naar de categorie ‘onbewezen’ gebonjourd.

Daar heeft het idee gezelschap van een handvol andere stellingen over dik zijn, die Thomas samen met collega’s een paar jaar geleden op een rijtje zette in het New England Journal of Medicine (NEJM). Dat je altijd goed moet ontbijten bijvoorbeeld, om je verbranding lekker vroeg op toeren te brengen. Dat tussendoortjes zo vreselijk aantellen. Dat gebrek aan trottoirs en parken in Amerika bijdraagt aan de epidemie van vetzucht daar. Allemaal mogelijk waar, maar nog lang niet bewezen.

En misschien hoort ‘eet vooral aandachtig’ zelfs wel thuis bij de mythen, ideeën die wijdverspreid zijn, maar gewoon niet waar. Stellingen als ‘alleen langzaam, gestaag afvallen heeft kans op succes’; ‘een kind de borst geven voorkomt dik zijn later’ en ‘met een potje seks verbruik je mooi al 300 calorieën’.

Plausibel

Die mythen kun je verder vergeten, die zijn grondig weerlegd, was de boodschap van dat artikel in NEJM. Dat langzame afvallen gaat ervan uit dat 7700 calorieën minder verbruiken hoe dan ook een kilo minder lichaamsgewicht oplevert. Maar dat cijfer komt uit onderzoek uit 1958 en vertelt lang niet het hele verhaal over afvallen, waarin het lichaam zich op termijn van jaren aan verminderde voeding aanpast. Over borstvoeding zijn niet alle onderzoeken eenduidig, maar het beste soort, een ‘gerandomiseerd onderzoek met controlegroep’ vindt nauwelijks verband. En zes minuten flink bewegen (dat schijnt het gemiddelde te zijn) kost maar 21 calorieën, dat is maar een winst van 14 ten opzichte van tv-kijken.

Dat je beter langzaam kunt eten als je niet te veel wilt binnenkrijgen, is best plausibel. Het idee is dat je ingewanden op zeker moment genoeg hebben gehad, maar dat het tijd kost dat verzadigingssignaal tot je brein te laten doordringen. In die tijd propt een snelle eter natuurlijk meer overtollig voedsel naar binnen dan iemand die uitgebreid op elke hap kauwt.

Snelle eters zijn het magerst

Maar dat gaat er dan vanuit dat de snelle eter ook meer op zijn bord heeft, om maar iets te noemen, en niet dus gewoon sneller klaar is met dezelfde hoeveelheid. Bij voedingsonderzoek zijn er altijd heel veel factoren tegelijk die meedoen. Dus ging Thomas het gewoon maar eens meten. Ze observeerde eters in een cafetaria, en stuurde ze naar huis met een meetinstrument aan de pols, dat tijdens de maaltijden bijhield hoe vaak de hand naar de mond ging.

Daaruit concludeerde ze om te beginnen dat zo’n cafetaria geen geschikt laboratorium is. “We onderzochten zeventig mensen en die aten bijna allemaal precies even snel. Logisch wel: je zit daar met zijn vieren aan een tafel, je kent elkaar niet, je wordt bekeken. Mensen zeiden ook dat ze zich heel ongemakkelijk voelden. Toen we ze met de eetmeter naar huis stuurden, kwamen er opeens enorme verschillen uit.”

En die verschillende eet-tempo’s bleken inderdaad samen te hangen met de body mass index (bmi) van de proefpersonen – maar dan net omgekeerd als al die websites zeggen: “De magerste mensen waren de snelste eters”, zegt Thomas. “En degenen die er meer de tijd voor namen, waren dikker.”

Persoonlijk eettempo

Mensen eten niet de hele maaltijd met hetzelfde tempo: het begint snel en eindigt in een constant vertragend tempo. In het artikel dat Thomas er binnenkort over gaat publiceren, in het tijdschrift Nutrition and Metabolism, verwerkt zij de hoeveelheid geconsumeerd eten in een grafiek die aan een simpele wiskundige vergelijking voldoet. Je hoeft alleen de beginhelling te weten, de plek waar het eten langzamer begint te gaan en het eindniveau. Die drie getallen, weet ze, vertellen het complete verhaal van een maaltijd.

Maar kunnen die drie getallen je helpen af te vallen? Kunnen ze het nutteloze advies om langzamer te eten, vervangen door een beter? Moet je bijvoorbeeld aan het begin juist sneller gaan eten? Het snelle eten langer proberen vol te houden? Aan welke parameter kun je het beste sleutelen?

Vooralsnog lijkt het Thomas het handigst het hoogstpersoonlijke eettempo maar gewoon te accepteren. Langzaam of snel, zelf probeert ze eten naar binnen te werken dat een lagere energiedichtheid heeft en dus per hap minder calorieën bevat. Hoe moeilijk dat ook is. “Mijn dochtertje at vanochtend bij het ontbijt een muffin, maar ik nam heel bewust een appel. Daar ben ik altijd mee bezig.”

Ervaringsdeskundige

Vijftien jaar geleden was Diana Thomas een al te mollige wiskundige. Haar gewicht was de reden dat ze overstapte naar voedingsonderzoek. “Ik werd in 1998 vegetariër en ik ging steeds meer eten. Ik voelde me nooit vol. Daarna kreeg ik kinderen, dat hielp ook niet. Eind 2002 woog ik 81 kilo, dat is wel veel. Dus ging ik bij de Weight Watchers. Die zeiden dat als ik elke dag twintig minuten ging rennen, ik een peer extra mocht. Als je dat een wiskundige vertelt, gaat die daarover nadenken: dat is niet veel voor al die moeite. En hoeveel energie dat rennen kost, hangt toch zeker ook weer af van je gewicht. Bij zoiets wil ik het model zien, en de data, dan ga je het begrijpen.”

Thomas was al dat overgewicht in 2003 weer kwijt en sindsdien is het er ook af gebleven. “Ik denk dat het me is gelukt, omdat ik dit werk doe. Hier op de conferentie liet iemand de resultaten zien van de reality-show ‘The Biggest Loser’, een wedstrijd in afvallen. Ze hadden onderzocht hoeveel deelnemers een half jaar later op hun gewicht waren. Dat was er eigenlijk maar één. En zij wérkte bij The Biggest Loser. Zo is het bij mij ook gegaan. Ik zie al die data op me afkomen, het maakt me bewust van wat ik eet en doe.”

“Maar niet voor iedereen werkt het zo, ben ik bang. Buren en vrienden vragen me vaak wat ze moeten doen om af te vallen. Ik laat ze de data zien, waaruit blijkt dat ze minder moeten eten. En de meesten zeggen dan: ik ben anders, mijn metabolisme is vast speciaal. Dan laat ik ze zien: hier heb je duizend mensen, bij hen werkt het zo, denk je echt dat het bij jou anders zit dan bij die duizend mensen? Eet je misschien meer dan je denkt? Na die waarheid beginnen ze er meestal niet meer over.”

Bron: https://www.trouw.nl/home/van-snel-eten-word-je-echt-niet-dik~a0f0bd6e/