BK lezing: Ankertje gelicht?

Het anker lichten heeft te maken met durven los te laten om verder te reizen. Denk aan Albina waar de korjalen worden ingezet om rivier taxi’s te onderhouden. Het anker bij deze boten is heel klein maar bepaalt of de boot gaat dobberen op een plaats, of niet. Een goede bootsman weet precies waar hij zijn anker moet laten zakken zodat hij dat weer kan lichten. In spirituele context heeft mijn anker lichten alles te maken met een innerlijke kracht. De kracht om los te laten of de kracht om op een bepaald moment durven om verder te reizen. 

De tijd van nu is een tijd van heel veel uitdagingen en vele veranderingen, waarmee we zeker rekening moeten houden. In ons leven van elke dag gaat het niet om fysiek te vertrekken, maar om onze innerlijke reis. Een reis die voor ons een levens reis of een spirituele reis is. Wat is dan het ankertje dat ik moet lichten en wat is dan de boot? Eén van de dingen in mijn spirituele reis is het diepere besef dat ik een reiziger of een acteur ben.  

De vraag die ik me moet stellen is wat wil ik, en waar ga ik naar toe? Want als je geen bestemming hebt kan je wel je anker lichten, maar het wordt dan een gedobber en een struggle om aan te meren. 

Oriënteren van je vertrekpunt en je eindbestemming vragen ook aandacht. Want wie is de reiziger en wat is de reis waar we mee bezig zijn. Heel belangrijk hierbij is dat ik absoluut rekening moet houden met het gewicht in de boot. Veilig reizen betekent ook dat ik niet te veel ballast meeneem, omdat ik mezelf in gevaar zal brengen. 

Ik moet beseffen dat ik een aangename reis zal hebben als ik licht reis. De kracht om te durven dingen achter je laten is een grote kracht omdat het de kracht is die we nodig hebben om te gaan van expansie naar essentie. Door dieper te kijken zie ik dat het te maken heeft met de innerlijke last die we meenemen met ons. Waar komt dat vandaan? Dat heeft allemaal te maken met hoe vrij ik mezelf maak van binnen. 

Hoe licht ben ik in mijn gedachtenwereld of mijn emotionele wereld? Want die kracht om alleen wat ik nodig heb te kunnen kiezen en de rest kunnen achterlaten, vraagt helderheid en duidelijkheid. 

Fysiek kunnen we ons dat wel voorstellen, maar in onze binnenwereld betekent dit dat ik geen oude dingen meesjouw uit mijn verleden. Het wordt een zware last als we heel nare dingen blijven meesjouwen. En wat we uiteindelijk meenemen zijn de ervaringen en onze belevingen ervan. Als ik mijn eigen levensreis aangenamer wil maken is het nodig om in te zien wat ik meeneem; en wat niet.  

Als ik steeds weer nare ervaringen opstapel in mijn binnenwereld wordt het een hebie en heel moeilijk om los te laten. Deze hebie voed ik zelf omdat ik er steeds mee bezig ben en het geen plek kan geven. Een plek geven is eigenlijk het inzicht om te kijken wat dat voorval mij geleerd heeft. Want alles wat gebeurt in mijn leven is voor mij een les om te leren. 

Iets zal mij storen als ik de kracht of het vermogen niet heb om er op een andere manier naar te kijken. Door het dieper besef dat ik een uniek spiritueel wezen van licht ben en dat vrede inherent is aan de ziel, zal ik situaties beter begrijpen. Anders raak ik mijn vrede kwijt. Ik ben een krachtige ziel met mooie kwaliteiten. En door mezelf hieraan te herinneren ga ik beseffen hoeveel dingen ballast zijn en niet bij mij horen. Ik ervaar hierdoor een gevoel van lichtheid en vrijheid. 

Elke keer als ik me vereenzelvig met dingen buiten mezelf bijv. met een rol, positie of leeftijd komen er verlangens die mij zwaarder maken, want ik wil achter deze materiele zaken aan gaan. Beseffen dat ik op m’n levensreis deze zaken wel kan gebruiken, maar niet kan meenemen zal het makkelijker voor mij maken om stabiel en dichtbij de essentie te blijven. 

Ik moet voor mezelf een evaluatie maken en durven te kiezen wat goed is voor mij en de les leren uit de vele situaties. Kan ik mezelf blijven herinneren wie ik ben, of zal ik anderen de schuld geven waardoor ik me nog zwaarder zal voelen. Onze spirituele reis is eigenlijk een hele subtiele reis waarbij we een grote Bootsman hebben die precies weet waar we naar toe moeten en die de fijne kneepjes van het begeleiden van het schip kent. Die Bootsman neemt ons mee naar de overkant. Wat is de symboliek van het doen van de oversteek? 

De tijd om uit deze oude wereld te stappen komt steeds dichterbij. Je merkt hoeveel negativiteit en onzekerheid naar boven komt drijven. Velen zijn ervan overtuigd dat er een moment zal komen dat het nobele leven op basis van deugdzaamheid en verhoogde kwaliteiten zal aanbreken. We noemen het Paradijs. De tijd waarin we nu leven is de overgangstijd. Om uit de oude wereld te stappen, stappen we uit materieel bewustzijn naar spiritueel bewustzijn, waar we weer kunnen werken aan de deugden en krachten van de ziel. 

Ankertje gelicht, ben ik ready om licht te reizen?  

BRAHMA KUMARIS SPIRITUELE ORGANISATIE