BRAHMA KUMARIS: Over liefde gesproken

Vanaf de vijfde eeuw wordt 14 februari – de naam dag van St. Valentijn – steeds vaker gevierd als dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven en ook anderen elkaar verrassen met bloemen of geschenkjes als uiting van liefde voor elkaar. Het diepe verlangen naar het uitwisselen van zuivere liefde leeft namelijk bij eenieder, alhoewel het jammer genoeg soms vertaald wordt naar een date of een oppervlakkige uitwisseling van cadeautjes en rode rozen.

Verzaking uit liefde

Wanneer liefde gebaseerd is op het vervullen van lichamelijke verlangens, dan wordt egoïsme de drijfveer voor de relatie: vrede en geluk worden weggerukt. Het ene moment zijn het je broeders en het volgende moment, vanwege egoïsme, worden ze je vijanden. Er komt bedrog, verdriet en je wordt vastgebonden met de touwtjes van gehechtheid.

Verzaking is eigenlijk afstand doen van die relaties, waarin voortdurend eisen worden gesteld. Want, omdat zielen steeds meer behoeftig en dus veeleisend geworden zijn, kunnen ze geen schenkers worden genoemd. Het is maar Eén Vader die liefde geeft in de vorm van de Schenker. Hij hoeft niets te nemen, omdat Hij altijd vol en compleet is.

Ook vergankelijke voorwerpen zijn als een net waarin men verstrikt kan raken. Ze kunnen ervoor zorgen dat je net als vogels in een kooi terechtkomt, in een vorm van slavernij, doordat je je ervan afhankelijk maakt om je goed te voelen.

Want hoezeer een ziel ook religieus is, een filantroop, een incognito donor of zelfs een grootse ziel, hij is toch ergens één die neemt; hij kan geen gever zijn. Ook hij zal verlangen naar pure liefde. De Vader is compleet, zoals een Oceaan en vandaar dat hij de Schenker wordt genoemd. Pure Goddelijke liefde is de liefde van de Schenker.

Gods liefde is een schenkende liefde, waardoor je juist fortuinlijk en vrij wordt. De ervaring ervan maakt verzaking van materiële luxe haast tot iets automatisch, omdat spirituele vrijheid en geluk daar niet tegen kunnen opwegen.

BRAHMA KUMARIS SPIRITUELE ORGANISATIE