De valse nieuwsmedia in Trinidad

Het was politicoloog dr. Kirk Meighoo die voor het eerst het concept van nepnieuws in Trinidad en Tobago (T & T) noemde, in verband met de marginalisering van de Indiase perspectieven en cultuur in de traditionele media.

 Meighoo sprak over nepnieuws bij de lancering van de nieuwe, gratis online krant www.icdn.today in het Chaguanas Borough Corporation Auditorium op 21 oktober 2017.

 Nepnieuws wordt gedefinieërd als een soort propaganda-journalistiek die bedoeld is om lezers of kijkers te bedriegen en/of  te misleiden. Het concept van nepnieuws kan worden toegepast op de reguliere, zogenaamde ‘nationale’ media in T & T omdat het de Indiase opvattingen en cultuur niet eerlijk en proportioneel weergeeft in hun verslaggeving.

Volgens CSO (Census,2011) vormen Indiërs de grootste etnische groep (35,4%) in T & T. Afrikanen vormen de op één na grootste (34,2%) groep. Gemengde Afros en Indo’s (Doglas) vormen 8%. Gemengd etnische personen bestaan uit 15% van de bevolking.

Op een bevolking van 1,3 miljoen heeft T & T tien lokale televisiezenders, 36 radiostations en drie traditionele dagbladen (Guardian, Express en Newsday).

Een illustratie van nepnieuws in Trinidad is het jaar overzicht, dat gewoonlijk in december  wordt gerapporteerd door vele radio- en tv-stations en kranten. Een voorbeeld is de beoordeling aan het einde van het jaar 2017 van cultuur met als titel “Een jaar in cultuur” geschreven door een journaliste van dogla afkomst “Joan Rampersad” en gepubliceerd in de Nieuwsdag (30/12/17).

Een jaaroverzicht wordt traditioneel eind december vrijgegeven om de gebeurtenissen van dat voorbije jaar te bespreken. Reflecties aan het einde van het jaar vatten vaak de hoogte- en dieptepunten van gebeurtenissen samen in een chronologische volgorde .

De twee pagina’s tellende recensie door Rampersad, was onderverdeeld in de volgende secties: “December”, “Jazz”, “Film” en “Doodsbrieven.” Het is niet verrassend dat niet één enkele vermelding werd gemaakt van een Indiaas cultureel evenement, productie of artiest.

Niet verwonderlijk, want bijna alle mediahuizen zijn gevestigd in de hoofdstad van Port of Spain,waar de concentraie van Indiërs gering is. De redacteuren van Newsday zijn ook niet-Indiërs: Judy Raymond en Jones P. Madeira. En zelfs wanneer de redacteurs Indiërs zijn, komen ze uit centraal Trinidad en worden ze gecreoliseerd. Enkele voorbeelden van mensen die in deze stedelijke Afro-mediacultuur vallen, zijn Omatie Lutchman-Lyder en Sunity Maharaj-Best van de krant “ The Express”.

Joan Rampersad’s “December” -sectie van haar eindejaarsevaluatie benadrukte de verhuizing van “Desperado Steel Orchestra”, een film met calypso muziekant  Mighty Sparrow, het proces van soca artiesten Machel Montano en Kernal Roberts en de QED, Lydians en Marionettes Christmas-concerten. Geen enkele Indiase culturele gebeurtenis werd hierbij opgenoemd.

Helemaal geen verwijzing naar de literaire avond van lezingen en discussies georganiseerd door de NCIC (National Council of Indian Culture)   Nagar op 3 december 2017. Of de lancering van het boek “Witty and Wise” van Ariti Jankie in Chaguanas op 10 december. Of de vrouwendansdrummers uit Manipur, die van 7 tot en met 12 december, een fascinerend opvoering hielden in Fyzabad, Felicity en Port of Spain (Central Bank). Of het kerstconcert van de Shiv Shakti Dance Company in de Nagar op 18 december.

In haar eindejaarsgedeelte over “Obituaries” benadrukte Joan Rampersad de dood van cultuurfiguren Joyce Wong (promotor van Best Village), Claudette Blackman (echtgenote van sociopionier Ras Shorty I), Derek Walcott (dichter), “Brigo” ( calypsonian), Anthony Voisin (gitarist), Julia Edwards (danser), Devon Matthews (zangeres), Earl Crosby (eigenaar van de muziekwinkel), Deborah John (express-journalist), Neville Aming (pionier in Carnival), Edmond Hart (bandleider), Dianne Marshall-Holdip (Carnival-scheidsrechter), Michael Mano (muzikant), McDonald Ward (masquerader) en Peter Joseph (komiek).

Geen enkele Indiër werd vermeld in een lijst van 15 culturele persoonlijkheden. Deze vorm van flagrante discriminatie komt neer op apartheid tegen Indiase culturele artiesten. Nogmaals, geen melding is gemaakt van de dood van de legendarische chutney-zanger Anand Yankaran op 2 januari, de beroemde tabla-drummer Dexter Raghunanan op 18 januari, of vocalist Nazimool Khan, de broer van Ruby Gupter-Khan op 20 augustus.

Joan Rampersad’s recensie werd uitgebreid met vier kleurenfoto’s en acht (8) benoemde culturele figuren: Grace Jones, Christian James, Michael Anthony, Devon Matthews, Etienne Charles, David Rudder, Lima Calbio en Michael Mooleedhar. Ondanks zijn achternaam lijkt filmmaker Mooleedhar van gemengde afkomst . Als hij een Indiër is, verbergt hij zijn fysiologische identiteit onder een masker  die zijn goed verzorgde, vloeiende dreadlocks bedekt. Mooleedhar is nooit publiekelijk gefotografeerd tijdens een Indiaas culturele gebeurtenis. Van alle verschijningen is er opnieuw geen enkele Indiër afgebeeld op de foto’s van acht culturele iconen.

Zijn  er raciale vooroordelen in de pers van Trinidad en Tobago? In zijn boek (2009), van Courtney Boxill werd de relatie tussen ras en aandacht  geschetst in lokale kranten. Maar het is dr. Raymond Ramcharitar in zijn boek “Breaking the News: Media & Culture in Trinidad” (2005), die kleur heeft toegevoegd aan de schetsen van Boxill. Aan de hand van een inhoudsanalyse illustreerde Ramcharitar ,hoe de door  Afrocreolen gecontroleerde kranten, Indiase gebeurtenissen consequent hebben verduistert in hun berichtgeving. Hij leverde overtuigende details om te bewijzen dat de Indiase cultuur door redacteuren werd behandeld als ‘buitenaardse toevoegingen ‘ in de pers.

Dr.Kumar Mahabir  is een Trinidadiaanse antropoloog die 11 boeken heeft gepubliceerd.

4 februari 2018

Bron: http://www.icdn.today/post/the-fake-news-media-in-trinidad