‘Heeft iedereen in onze klas niet dezelfde rechten?’
“Laten we beginnen met elkaar wat beter te leren kennen. Ik wil van jullie vragen om beurten je naam te noemen en te zeggen waarvoor je staat.” Ik zie sommige kinderen wat verveeld kijken, anderen zijn wat enthousiaster en een enkeling lacht om een grapje dat zonet door een klasgenoot gemaakt is.
“Ik zal beginnen”, vervolg ik. Even vraag ik me af of de kinderen hier wel behoefte aan hebben.”Ik ben Bart en ik sta voor optimisme.”
“Wat is optimisme?”, reageert een leerling. “Optimisme is wanneer je vrolijk door het leven wandelt”, legt Elijah uit. Isaac vult aan: “En dat je graag het goede in iets ziet.”
“Dank je, Isaac. Wat is belangrijk voor jou?”
“Mijn familie.” Vele hoofden in het klaslokaal knikken bevestigend.
“Ik ben Kenny en ik sta voor liefde. Ik ben nu verliefd en opeens lijkt alles een beetje mooier.” Een aantal klasgenoten keert zich grinnikend naar Cheyenne. Die reageert verlegen, het geluk in haar ogen verraadt haar vlinders die de naam van Kenny dragen.
“Mijn naam is Lucienne. Ik vind het belangrijk dat iedereen evenveel kansen krijgt.” Ze vervolgt met een vraag voor mij. “Vindt u dat sommige mensen meer kansen krijgen dan anderen?” De leerlingen draaien hun nieuwsgierige blikken mijn kant op. “Je stelt een belangrijke vraag. Ik had vroeger meer kansen dan sommige van mijn vrienden. Die werden er net wat vaker uitgestuurd, terwijl ik net zoveel schuld had.”
“Ja hé zie je, altijd gebeurt dat ook bij mij!”, roept Chamiro wat onbevangen door het lokaal waar ik inval. “Omdat je altijd voor je beurt praat misschien?”, reageert Nadia adrem. De klas lacht. Chamiro buigt zijn hoofd en zoekt naar zijn trots die hij voor even kwijtraakte.
Een klas zonder Chamiro
“Nu ik docent ben, lijkt het soms alsof ik degene ben die de leerlingen kansen moet geven, terwijl ik liever heb dat ieder kind met dezelfde kansen in een klas zit. Toch is dat niet zo.”
“Heeft iedereen in onze klas niet dezelfde rechten?”
“Nou, nee hoor”, vult Rosalie aan. “Kun je dat uitleggen?”, vraag ik, verwonderd door de volwassen toon in haar praten. “Ik heb vwo-niveau, maar ik heb er niet om gevraagd. Net zoals sommige van de kinderen hier vmbo hebben en veel hoger wensen. Mij maken die niveaus geen drol uit, maar ik heb makkelijk praten. Soms zie ik kinderen in de klas die tien keer harder werken dan ik.”
Even is het stil. “Mag ik een herkansing?”, vraagt Chamiro. Ik knik.
“Ik ben Chamiro en ik sta voor humor. Soms zie ik klasgenoten verdrietig of boos zijn. Ik verzin dan iets grappigs zodat ze daarna weer lachen.”
“En dat is waarom we van je houden”, zegt Dionne. “Je bent misschien niet favoriet bij de docent, maar met een klas zonder jou was het toch allemaal wat minder gezellig geweest.”
Bron: TROUW