Heeft urenlang gamen en chatten misschien ook enig nut?

DE OPVOEDVRAAG
Waarom klagen ouders altijd over te veel schermuren. Misschien levert gamen ook iets op?

Het is weer zover: de kinderen hebben vakantie, maar de ouders kunnen niet alle dagen vrij nemen. Dus doen dochter en zoon wat ze het liefste doen: zij zit al drie dagen met een laptop op bed, het scherm op spellensite Roblox. Ze komt alleen beneden om te eten. Hij speelt urenlang Fifa met zijn vrienden. Of bekijkt op filmpjes hoe ánderen Fifa spelen.
Vader maakt zich niet veel zorgen. Ze doen het goed op school en sporten drie keer in de week. Vader zit ook niet te wachten op een preek. Hij snapt goed dat zijn tieners pas in actie komen, als hij zelf iets activerends bedenkt. Liever hoort hij of gamen ook ergens goed voor is. “Wat levert het die kinderen op, behalve 300 extra levels bij Murder Mystery 2? Worden ze er breintechnisch misschien ook slimmer van?”

Kleine successen
Marketingbureau Youngworks schreef onlangs op zijn site waarom computergames aantrekkelijk zijn voor jongeren. Of zelfs video’s van games. Spelers behalen steeds kleine succesjes, op onverwachte momenten. Juist zo’n onregelmatig beloningssysteem motiveert jongeren. Dat ze na 20 keer proberen en falen even een gamevideo van een ander bekijken, helpt ze snel aan strategieën en skills. Ook logisch.

Emoticons geven al iets meer betekenis dan woorden, maar echte 3D-ont¬moe¬tin¬gen zijn onnoemelijk veel rijker

We moeten gamegedrag niet dramatiseren, vindt directeur Yvonne van Sark. Terwijl ouders zich zorgen maken over al die rare filmpjes met vloekende gamers, ziet het bureau ook de positieve kanten van de ‘game-kijk-cultuur’. “Uiteindelijk zijn gamers ook creatief en sociaal bezig.” Zaten jongeren eerder als nerd alleen op hun kamertje, nu spelen ze samen, reageren ze op elkaar. Er ontstaan gesprekken tussen kinderen met dezelfde interesses. “Een open groep, met een eigen taal en grappen.” Jongeren die kijken naar gamende vloggers verschillen ook niet enorm van voetbalfans die een wedstrijd op televisie volgen, vindt Youngworks.

Online contact is een aanvulling
Helaas is breinprofessor Jelle Jolles iets minder enthousiast over online-communicatie. Ook al spreken ze een eigen taal, uitgeschreven in chats blijft het toch vrij plat. “Emoticons geven al iets meer betekenis dan woorden, maar echte 3D-ontmoetingen zijn onnoemelijk veel rijker. Zit er iemand tegenover je, dan heb je oogcontact, je ziet subtiele bewegingen, neergeslagen ogen, een opgetrokken wenkbrauw.” Ook een skype-verbinding kan daar volgens de neuropsycholoog niet tegenop.
Remco Pijpers van Kennisnet (dat scholen helpt met digitaliseren) zegt dat online gesprekken wel vriendschappen versterken. “Vaak gamen kinderen met vrienden die ze ook in het dagelijks leven zien, het online contact is een waardevolle aanvulling.” De groep die weinig contacten heeft en verder vereenzaamt door gamen, is volgens hem klein. En dat geldt ook voor de groep die echt verslaafd raakt. “De meeste jongeren richten zich vanzelf op andere vrijetijdsbestedingen. Of studie.”

Oefening baart kunst
Dan de breinstimulans. In discussies over gaming worden veel grote en generaliserende opmerkingen gemaakt, merkt Jolles. Een game waarin vooruit plannen en geheugen een grote rol spelen, helpt waarschijnlijk meer bij kennisontwikkeling, dan een spel waarin de spelers zo snel mogelijk een parcours afleggen. “Maar er is geen onderzoek waaruit blijkt dat je er echt slimmer, of dommer, van wordt.” Jolles denkt dat kinderen van veel gamen vooral beter worden in gamen. “Zoals ze beter sommen maken, als ze veel sommen oefenen.” Maar je kunt het brein toch trainen met puzzels, zelfs alzheimer uitstellen? Helaas, dat is een mythe, zegt Jolles. “Van veel sudoku’s maken, leer je vooral sudoku’s maken.”

De hamvraag is of je meer algemene kennis krijgt of meer leermotivatie als je veel spelletjes doet

De hamvraag, zegt Jolles, is of verbeterde vaardigheden doorwerken naar andere vaardigheden. “Of je bijvoorbeeld meer algemene kennis krijgt of meer leermotivatie als je veel spelletjes doet. Dat is niet onmogelijk, maar ook niet bewezen. De huidige claims zijn vooral gebaseerd op een gevoel, en op observaties bij kleine groepen.”
Wordt het dan toch weer een belerende opvoedrubriek? Welnee, zegt Jolles. “Mooi dat die kinderen geïnteresseerd met hun games bezig zijn: leuk, prima! Een game mag best ontspannend zijn, iets om naar te verlangen.”
De interesse van de vader vindt hij ook positief. “Ongetwijfeld gaat dit om een hoog opgeleid gezin, waar ze elkaar stimuleren, doorvragen, elkaar plagen. Dan is het geen probleem als ze een keer vier uur achter zo’n scherm zitten. Niet heel anders dan dagenlang een boek lezen.”

Bron: https://www.trouw.nl/samenleving/heeft-urenlang-gamen-en-chatten-misschien-ook-enig-nut-~a05c2a9b/