Lezing Brahma Kumaris: ‘Na gedane arbeid is het goed rusten’

Wat is arbeid? Wat enkele decennia geleden onder arbeid werd verstaan is het tegenwoordig niet. Vandaag aan de dag wordt arbeid vaker gezien als zwoegen en de connectie met ons levensdoel of  bron van levensvreugde is minder duidelijk. Echter, arbeid oftewel het vermogen om te kunnen werken en iets te kunnen bijdragen is een diepe vorm van respect dat heel hoog staat.

Duiken wij in de geschiedenis dan was het normaal dat iedereen werkte. Vrouwen werkten, bevielen van hun kinderen en gingen weer door met werken om deel te zijn van het arbeidsproces. We weten ook nog dat wij als kinderen een taak hadden in de huishouding. Het was normaal en de trots van de familie, als iedereen een taak had, jong en oud. Dat maakte de familieband sterker. Tegenwoordig is dat anders, als iemand wordt gevraagd te helpen, verwacht men al gauw een betaling daartegenover. Zelfs bij kinderen is dit gedrag waar te nemen: ze reageren direct met ‘hoeveel ga je me betalen?’ of ‘krijg ik meer zakgeld?’. Dit wordt soms door bepaalde ouders gestimuleerd. Het gevolg is dat we kinderen tot handelaren maken,die geen bijdrage hoeven te leveren in de huishouding als deel van het gezin. Wat samenwerken behoort te zijn is nu ‘business’ geworden. De kwaliteit neemt af en steeds méér wordt gekoppeld aan materiële dingen.

Je kan je afvragen:”Is wat ik waard ben, wel in geld uit te drukken?” Zelfrespect en eigen waarde zijn niet in geld uit te drukken of aan materiële dingen te koppelen. Vaker wordt gezegd:,, ik verdien te weinig”. We blijven ons inkomen vergelijken met dat van een ander, of met materiële dingen en hierdoor raken we ontevreden en hebben geen voldoening. Ik blijf in een neerwaartse spiraal, mijn kwaliteit neemt af en ik sta niet meer in mijn diepste zelfrespect. Mijn prestaties worden minder…ik ben minder tevreden… de kwaliteit neemt verder af…mijn eigenwaarde zakt verder weg… Deze spiraal is hardnekkig en leidt uiteindelijk tot kwaliteits verlaging.

De scheefgroei tussen geleverde arbeid enerzijds en de rechten en plichten van arbeiders anderzijds hadden tot gevolg dat arbeiders zich zijn gaan bundelen in arbeidersorganisaties. Deze kwamen op voor de rechten van arbeiders, hetgeen meestal regelgeving van o.a. salaris inhield en niet perse aandacht schonk aan de kwaliteit van het werk. Maar als er diepe ontevredenheid leeft in degenen die leiding geven, of het nou in het gezin, op straat, of op school is – dit zal ook worden overgedragen aan degenen aan wie leiding gegeven wordt. Voldoening komt niet uit hoeveel geld ik krijg, maar uit hoe ik het heb verdiend en de kwaliteit die ik aflever. Eerlijk verdiend, dan zullen mijn gemoedsrust en voldoening positief worden beïnvloed. 

Als ik bijvoorbeeld steekpenningen ‘tyuku’s” accepteer: elke keer dat ik die actie verricht, laat het  een indruk achter. Ook al heeft niemand heeft gezien, mijn geweten heeft het geregistreerd. Mijn zelfrespect krijgt een diepe deuk. Wat gebeurt er dan eigenlijk met mij? Iedere keer als ik de grenzen waaraan mijn zelfrespect gekoppeld is passeer, geef ik mezelf als het ware een trap. Al weet niemand het, ik weet het. Het is opgeslagen door mijn geweten en hoort bij mijn karma. Als deze handelingen zich keer op keer herhalen wordt de deuk aan mijn zelfrespect alleen maar groter. Aan wie moet ik het uiteindelijk verantwoorden? Alleen  aan De Waarheid.

Elke actie die ik verricht in het bewustzijn van mezelf als zuiver spiritueel wezen, zal toevoegen aan mijn zelfrespect en eigenwaarde. Akties die daarbuiten liggen, brengen het gevoel van zelfrespect steeds verder omlaag. Het is heel erg  subtiel, want we zijn er meester in om het te bedekken met arrogantie. Maar je doet uiteindelijk jezelf tekort. Het is nu eenmaal opgeslagen in de chip en bij elke herhaling wordt de groeve dieper en dieper…

Bij relaties gebeurt ook hetzelfde. Uit angst voor broodvrees nemen sommige mensen beslissingen en gaan voorbij aan hun principes en zelfrespect. De vraag komt omhoog: ben ik trouw aan mezelf? Heb ik door dat ik mijn eigenwaarde omlaag haal? Soms hebben we niet eens door dat we uit angst voor het oog van de wereld allerlei beschermingsmechanismen inbouwen, zodat we er goed uit kunnen zien. Ego wil zichzelf altijd verdedigen en zal een mechanisme vinden om terug te slaan; ego houdt er niet van  aangevallen worden.

Ik doe dan misschien wel wat ik moet doen, maar diep van binnen ben ik ben niet tevreden, laat staan gelukkig. Daarom zie je soms dat mensen die het ogenschijnlijk goed doen in de maatschappij – omdat ze ongelukkig zijn, zich verlaten aan allerlei uitspattingen om hun geluk te vinden…. Meerdere relaties, vijandschap in hun direkte omgeving, onaangenaam zijn naar anderen toe. Weer anderen  werken zich te pletter, zodat ze niet naar zichzelf hoeven te kijken.

Als mens zijn we sociale wezens, dus we zullen altijd met anderen te maken hebben. Hoe ga ik om met anderen? Kan ik trots zijn op mezelf, houd ik mijn eigenwaarde hoog in wat ik doe?

Ik zal goed kunnen rusten als ik dingen doe die passen binnen het kader van mezelf als spiritueel wezen. Het maakt niet uit wat ik doe, in de tuin, op kantoor anywhere.. maar HOE doe ik het? Wat geeft mij een dieper gevoel van eigenwaarde? Dat gaat ook samen met mijn innerlijke rust.

Spiritualiteit wil ons terug brengen naar de kern, naar ons zelfrespect. Kwaliteit toevoegen aan kleine acties, zélf de dingen doen die je kunt doen, dit zal bijdragen aan het vergroten van mijn kracht.

Dan kan ik goed rusten na gedane arbeid.

BRAHMA KUMARIS SPIRITUELE ORGANISATIE

 

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *