LIEFDE en liefde: is er een verschil?
Vaak hoorde ik Guruji spreken over de ware onvoorwaardelijke liefde of, zoals hij het ook noemde, de lustloze liefde. Ik begreep wat hij bedoelde maar voelde het niet. Toen ik voor de eerste keer in de áshram kwam voelde ik een bijzondere energie. Een soort van seksloosheid, een gevoel dat het mannelijke of vrouwelijke geen lading of beter gezegd geen meerwaarde had. Maar midden in de samenleving voel ik het toch anders en ervaar ik dat het anders gaat.
Zo kunnen twee mensen, twee zielen, samen komen, de emoties hoog oplopend door de hormonen. De twee zielen zijn nog jong en hun toekomst ligt nog open. Ze zijn in vurig verlangen naar elkaar en willen bij elkaar zijn. Gewoon bij elkaar zijn omdat het fijn voelt.
Ieder heeft daar zijn of haar eigen reden voor. Behoefte aan genegenheid, geborgenheid, gezien worden, lust, weg van huis zijn, een maatje willen hebben en gierende hormonen zijn allerlei aanleidingen om samen te willen zijn.
In onze liefdesliedjes verheerlijken we de wederkerigheid en afhankelijkheid naar elkaar, zoals bepalend is in de wereldse liefde. Maar er is meer dan het fysieke omhulsel dat we hebben.
De afhankelijk die wij allemaal voelen en nastreven wordt gevoed door een gevoel van alleen zijn, van eenzaamheid; je afgescheiden voelen van het geheel. We doen moeite om er bij te horen en gezien en erkend te worden.
Als we in relatie met de ander niet geliefd worden, niet erkend worden in wie we zijn en er geen uitwisseling is, dan kunnen we de vraag stellen waarom we nog in relatie zijn. Is dan de maatschappelijke zekerheid of het niet alleen willen of durven zijn de reden om bij elkaar te blijven? Is de afhankelijkheid naar de ander misschien zo groot geworden dat je een leven zonder niet meer voor kunt of wil stellen.
Met de jaren zwakken de hormonen wat af en de emoties worden wat rustiger, de kinderen zijn er en de wens van de natuur is vervuld. Er zijn nu andere emoties dan in het begin.
Nu komt er meer respect, liefhebben en elkaars bescherming en veiligheid voelen. Elkaar helpen en ondersteunen in het proces van het leven.
Wat zijn onze verwachtingen en onze onuitgesproken verlangens naar de ander? Hoe gaan we om met de verlangens van de ander; kunnen we elkaar vinden of is het eng om zo dicht bij elkaar te komen. Dichtbij komen betekent dat het vertrouwen in jezelf en in de ander groot moet zijn om je helemaal bloot te durven geven. Het risico te nemen om jezelf te laten kwetsen. Afgewezen te worden, af geserveerd te worden is iets waar geen enkel ego op zit te wachten. Een afwijzing is een pijnlijke ervaring, waar we ons tegen willen beschermen. Dus bouwen we een schild op en laten de ander dichtbij komen, maar niet helemaal in ons innerlijke gevoel van de naaktheid van het bestaan.
Liefde is een groeiproces, groeien naar samen zijn. Liefde is overgave aan de ander, overgave in het vertrouwen. Het is in de grilligheid van het leven waar de stroom van het leven zijn weg vindt. In die stroom gaan we mee en kunnen wij de grilligheid van het leven overwinnen.
De saus van het eten is als de liefde in het leven, het dient niet flauw te worden, te heet en branderig kan zijn. We houden rekening met elkaar waardoor de smaak steeds weer een afstemmen is op de behoefte van het moment. Maar uiteindelijk wordt er wel steeds gegeten.
Als ik nu weer terugkeer naar Guruji zijn lustloze liefde, dan bedoelt hij de liefde waar er werkelijk om elkaar wordt gegeven, waar respect en belangstelling in- en naar elkaar centraal staan. Dit is wat Guruji bedoelde met lustloze liefde. Een liefde die ons alleen maar gelukkig maakt en de wereld om ons heen ook.
Een Liefde met een hoofdletter en de ander is een wereldse liefde met een kleine letter. Beide zijn oké, het hangt helemaal af wat je doel is in het leven. Dit heeft ook zijn impact op liefde vanuit lust en liefde vanuit een behoefte naar intimiteit. Beide zijn liefde met een kleine letter. Maar hier zie je het verschil in een liefde vanuit lust en een liefde waarbij intimiteit een grotere rol speelt dan de seksuele daad. Samen intiem kunnen zijn geeft gevoelens van geborgenheid en bescherming en tederheid. Gevoelens waar wij allemaal ook naar verlangen. Terug in de moederschoot van moeder natuur. Alleen voor deze gevoelens wordt niet uitgebreid reclame gemaakt op de Billboards.
Bron: artikel Ron van der Post, yogaleraar
