Mehndi

Henna of Mehndi bereikt nu langzaam ook andere lichaamsdelen en wordt ook in full-colour aangebracht; een ware kunstvorm waarvan in Suriname ook fervente beoefenaars van zijn.

Mehndi is afgeleid van het Sanskriet woord mendhikā. Het gebruik van mehndi en kurkuma wordt beschreven in onze vroegste Hindoe Vedische rituele boeken. Het werd oorspronkelijk gebruikt voor de handpalmen van alleen vrouwen en soms ook voor mannen, maar naarmate de tijd vorderde, was het vaker alleen voor vrouwen. Haldi en mehndi zijn Vedische gewoonten. Vedische gewoonten zijn gecentreerd op het idee van “het innerlijke licht ontwaken”.

Er zijn vele variaties en types in mehndi ontwerpen zoals Arabische mehndi ontwerpen, Indiase mehndi ontwerpen en Pakistaanse mehndi ontwerpen. Vrouwen bepalen zelf hun voorkeur. Traditionele Indiase ontwerpen zijn weergaven van de zon op de handpalm. De vrouwen gebruiken mehndi voor feestelijke gelegenheden, zoals bruiloften, religieuze evenementen en traditionele ceremonies.

Hoewel er enige controverse is over de oorsprong van het gebruik van henna als een decoratief middel, verschijnt het eerste duidelijke bewijs van de henna toepassing op het lichaam in de Egyptische mummies wiens haar en nagels werden gekleurd met de roodbruine tinten van henna. Botanisten geloven dat de henna plant, Lawsonia inermis, is ontstaan in Egypte. Deze werd regelmatig verscheept naar India waar het werd gebruikt sinds 700 AD voor het versieren van handen en voeten. Historisch is henna ook gebruikt voor medicinale doeleinden en als verf voor stoffen, leer en haar (om bijvoorbeeld het haar van paarden en andere dieren te kleuren).