Phagwá wederom groots gevierd
Is de binnenstadviering van oudejaarsdag een groots Paramaribo feest geworden, langzaam maar zeker ontstaat er in Suriname een volksfeest dat landelijk in alle hoeken en gaten door alle Surinamers tegelijk in 1-2 dagen gevierd wordt: Phagwá
Terwijl op de dag zelf de grootste groepen op het Onafhankelijkheidsplein en in de Palmentuin feesten, zijn er verspreid over Paramaribo , Wanica en Nickerie ook massa feesten op diverse sportvelden tegelijk aan de gang. Het bierfestijn in het Flamboyantpark wat niet strookt met het streven naar een alcoholvrij feest, op het RA veld aan de Henri Fernandesweg, het feest bij Upkár en talrijke andere velden is groots ,kleur en geurrijk, massaal,jolig en zeer gemoedelijk.
Het Hindustaans religieus en cultureel feest dat sinds 1970 een nationale vrije dag is, verwordt gestadig tot een volksfeest zonder ethnische grenzen. Ook toeristisch levert het een waardevol element op getuige de Europese stagiares die masaal deelnemen, maar ook etnisch toerisme uit Nederland en het Caraibisch gebied is hier volop aanwezig. Zelfs uit Nieuw Zeeland was er een verdwaalde toerist .Hier ligt een ware groei potentie voor de toeristen industrie die nog niet ten volle benut wordt.
Onderzocht moet worden of intussen Phagwá is uitgegroeid tot het grootste volksfeest van Suriname. In nagenoeg alle districten waren er feesten en activiteiten met Phagwa als thema.
De Mákhan Cór wedstrijd (menselijke pyramide bouwen) in de Palmentuin die elk jaar gehouden word trok dit jaar ook het meeste bekijks. ‘The Brothers Meerzorg’ maakte van de Sitara Malhoe wisseltrofee hun eigendom door voor de 3e aaneenvolgende keer de beste bouwsnelheid neer te zetten. Proficiat !
Ook de groep Saramacca schitterde al in haar eerste deelname op de 2e plaats, terwijl het gestuntel van de jongens uit het Nationaal Leger erg beschamend was.
Een minpunt in de Palmentuin was de slechte muziekkeus van de organisatie die weinig sfeer wist op te bouwen.
Het zeer druk bezochte feest op het Onafhankelijkheidsplein was voornamelijk bevolkt door toeristen en volgde meer het concept van een nu wereldwijd toegepast Colour Festival Party concept, dan van een Surinaams-Hindustaans volksfeest. Hopelijk wordt in de toekomst het eigen Surinaams karakter beter benadrukt waardoor de aantrekkelijkheid voor Surinamers zal toenemen.
Ook op Holiká Dahan, de dag voor Phagwá waren er naast de landelijke verbranding van de brandstapels, Holiká voorstellende ook vele massafeesten met cautál, toneel, gedichten en ook baithak gana. Ook de duizenden familie feestjes op beide dagen mogen niet vergeten worden ,daar zij een vast deel uitmaken van deze uitbundige viering. De meer dan 45 cautálgroepen die Suriname rijk is hadden het druk de afgelopen week en vandaag beleefden zij hun piek door huis aan huis cautáls ten gehore te brengen. Voorwaar een mooie traditie !
De diepe economische ,financiele en politieke crisis die Suriname meemaakt werd voor 1 dag vergeten door de roes van het feest. De feestvierenden gaan nog even door met Phagwa die volgens de Hindu gebruiken duurt tot de eerste dinsdag na Phagwá, dit jaar al morgen dus.